Five years ago, I went through a personal tragedy – I lost my 19-year old son.  I suffered from depression. My grown-up daughter had her own life and my husband abused alcohol. I was depressed, sad and unhappy. I worked as a nurse at the Dialysis Center. At night, when I could not sleep, I would play solitaire on the computer.

Once, while surfing the Internet I accessed the Tupperware website.  I knew their products as I owned some of them. I casually filled out the questionnaire and sometime later I was invited to the TW meeting.  I soon realized that it could be a fun job making extra money. I benefited from my work contacts, as my patients and my colleagues became my first customers.  I began to win awards, the money kept pouring in and my life style kept improving. 

I have managed to pay my daughter’s dowry in full from the prizes I had received.  I have also exchanged all my kitchen utensils with TW products. I kept making new appointments – everybody wanted to meet me and be invited to the party.  I soon became a manager and organized meetings in my city. I really liked to give presentations –always made a lot of sales. I gained self-confidence, got rid of my complexes, started to take care of myself and learned how to smile! I would drop dead in the evenings, forgetting to take my sleeping pills. 

My Tupperware revenue became to exceed my job earnings.  So I quit my job and became involved in Tupperware full time. I kept being successful, getting foreign trips as awards and visiting new places and hotels in Poland!

I work legally, have insurance, I pay taxes and have credit worthiness. I have become financially independent from my alcoholic husband. I started to believe that I could manage and that I deserved a safe and good life. I divorced my husband, bought a small apartment and settled comfortably. Even though I live alone, I do not feel lonely. I have plenty of friends, I am a happy grandma; I have my own dreams and passions. I am fulfilled professionally – I love what I do and make a good living out of it. 

Thanks to Tupperware my life has become colorful, dynamic and it started to make sense.

Dorota Szwamel from Kędzierzyn 

Moja Historia

Pięć lat temu przeżyłam rodzinną tragedię, straciłam w jednej chwili  19-letniego syna.  Cierpiałam na depresję. Moja dorosła córka zajęta była swoim  życiem, a mąż nadużywał alkoholu. Byłam przygnębiona, smutna i nieszczęśliwa. Pracowałam jako pielęgniarka na Stacji Dializ. W nocy,  gdy nie mogłam spać,  godzinami układałam pasjanse na komputerze. Klikałam po Internecie i napotkałam na stronę Tupperware.  Znałam te produkty,  bo kilka nawet miałam. Od niechcenia wypełniłam ankietę i po jakimś czasie zostałam zaproszona na spotkanie TW. Szybko zorientowałam się, że to może być fajne zajęcie i dodatkowa możliwość zarabiania pieniędzy. Kontakty z pracy bardzo mi się przydały, gdyż moi pacjenci i koleżanki z pracy były moimi pierwszymi gospodyniami.  Zaczęłam zdobywać nagrody, pieniędzy było coraz więcej, systematycznie podnosiłam standard mojego życia.  Z nagród jakie otrzymywałam  uzbierałam  wiano  dla mojej córki nie wydając własnych funduszy.  Mój sprzęt kuchenny również wymieniłam na produkty TW. Ciągle zdobywałam nowe terminy, niemal każdy dookoła chciał się ze mną umówić na party.  Szybko zostałam menedżerem i prowadziłam spotkania w moim mieście. Organizowanie  prezentacji bardzo polubiłam, zawsze była wysoka sprzedaż. Ja nabrałam pewności siebie, wyzbyłam się kompleksów, zaczęłam bardziej dbać o siebie i uśmiechać się. Wieczorem ze zmęczenia padałam,  zapominając o lekach uspakajających.  Moje dochody z Tupperware zaczęły  być dużo wyższe nią z pracy zawodowej.  Złożyłam wymówienie z pracy i zajęłam się tylko TW. Ciągle odnosiłam sukcesy, w nagrody wyjeżdżałam na zagraniczne wycieczki, poznawałam uroki pięknych miejsc i hoteli w Polsce. Nowy system wynagradzania menedżerów zmotywował mnie do założenia własnej działalności  gospodarczej i przez to poszerzyłam sobie moje możliwości. Pracuję legalnie, jestem ubezpieczona, płacę podatki i mam zdolność kredytową. Stałam się niezależna finansowo od mojego męża alkoholika. Uwierzyłam, że dam sobie radę i byłam pewna, że zasługuję na bezpieczne i godne życie. Rozwiodłam się z mężem, kupiłam sobie małe mieszkanie i urządziłam się w nim komfortowo. Pomimo, że mieszkam sam, wcale nie czuję się samotna. Mam mnóstwo koleżanek, jestem szczęśliwą babcią, mam pasje i marzenia. Czuję się spełniona zawodowo, robię to co lubię i godnie z tego żyję. Dzięki Tupperware moje życie stało się kolorowe, dynamiczne i sensowne.

Dorota Szwamel z Kędzierzyna    RH Opole

      If somebody painted my portrait even not so long ago, they would use subdued colors, mostly brown, copper and perhaps a touch of gray – how else could one portrait a young woman who shortly after having graduated from the university, abandoned her dreams and immersed herself in family life? Mother Earth, who definitely loves her children and husband and does not regret anything in her life, still misses something - the escape from the serenity and seriousness. Fitness was my first escape route – I know that it is trivial and generally available, but it gave me a sense of belonging to a group, not to mention the benefits of losing extra pounds gained during pregnancy. I would escape my home once or twice a week to burn calories in the rhythm of Spanish music. I was satisfied and happy – I would lie to everybody in a cheerful voice. When someone noticed that it might be a lie I would play a tired and busy housewife. "I do not have a maid, I do not buy meals at a restaurant, not to mention cleaning, washing and everything else – so how can I keep smiling all the time!" But deep in my heart I knew that my problem was not the house chores but the lack of satisfaction with myself...

    Just by accident I went to a cooking meeting organized by a company I had not known before. An afternoon tea at my aunt, which I attended with my mother-in-law turned out to be a Tupperware presentation. Indeed, my eyes lit up when I saw different cooking utensils, but I definitely was not a pleasant customer to the lady, who gave the presentation.  I am ashamed to admit that I was listening to her encouraging speech with a stone face and clenched teeth, just to ask casual questions with an unpleasant tone of voice. It still burns me to remember that I would pour my own bitterness and grief onto another person, but I cannot turn back the time. Despite my terrible attitude, the presenter asked for my phone number and called me next day to set a meeting. Even though I would not admit it, the items she had presented caught my eye as did the flyer she handed me during the first meeting - an orange bowl, a blue pitcher and a green peeler were not unpleasant to the eye. I used to love to cook. I would spend every free minute in the kitchen, but then came the children and all my cooking creativity burst like a soap bubble to be replaced by everyday children meal and pork chops for my husband. I wanted a change so I said YES over the phone! 

   The meeting was a great success, the yeast cake I cooked in no time without any fuss disappeared from the plate in just a few seconds it left the oven and there I was, invited to a Monday meeting at the nearest Distribution center. The initial shock of “how many people are here” was soon replaced by “what am I doing here”. But the positive energy flowing from our distributor, Olga, made all the uncertainty and doubts disappear. This extremely outgoing woman organized the meeting so that she could spare time for everybody invited, as she believed that all the meeting participants were her guests and deserved her attention. So, as it happened, I said YES at the third meeting.
  
    Now I am a premium manager, I have my own group of people, who I try to support and motivate everyday so that everybody feels successful. I continue to hold “parties” at my friends’ and strangers’, whom I meet and to whom I try to sell the positive message conveyed by our company. The company that provides me with independence as well as the opportunity to grow as an individual – starting from simple tasks, such as driving - even though I have had a driver's license for may years, I have always preferred to take a bus - but now I am a self-aware and courageous driver, to my professional career development (manager meetings, business trips, training). I meet new people, go to new places and, what’s most important, my own self.   Even though I have little free time (two small children and a husband can do that to you) I still manage to cope and to prove everyday to myself and others that it is worth to have a job that you love, a job that can change everything only for the better. I am done with complaining and sulking about, I have stopped putting everything aside until my children go to the kindergarten, then to school and high school... I have put an end to it, it is here and now that counts. I have dug out my bucket list from under my bed and started to work on the first item "SELF-REALIZATION".  As the phrase “I think, therefore I am” was the basis of the Cartesian philosophy, my mantra is: "I cook therefore I am”.  I am a woman, a mother and a wife, but I also a consultant of Tupperware - which has taught me how to be courageous, how to overcome resistance and leave low self esteem behind. 

    Today, I know that the work and personal growth give me my personal life fulfillment, since I stopped putting away my career. I am happier now and can be more creative in my family life. I can also plan my time schedule better and do everything I plan with a smile, even if it's 6 am - wake up and sandwiches for children time or 5:30 pm - dentist appointment.



Gdyby ktoś namalował mój portret jeszcze niedawno używałby raczej stonowanych barw, dominowałyby brązy, miedź, może trochę szarości , bo jak inaczej sportretować młodą kobietę, która krótko po studiach rzuciła swoje wielkie marzenia i oddała się bez reszty rodzinie? Bezsprzecznie Matka Ziemia, która kocha swoje dzieci, męża i nie żałuje ani jednego momentu w życiu, jednak czegoś jej brakuje… Odskoczni od tego spokoju i powagi. Pierwszym spadochronem był fitness – wiem, wiem błahe i łatwo dostępne, ale dawało mi poczucie przynależności do grupy nie wspominając o niebagatelnych profitach w postaci zmiany figury mamuśki na figurę sprzed ciąży. Raz w tygodniu, czasem dwa udawałam się palić kcal w rytmach latynoskich po to aby nie być ciągle w czterech ścianach domu.,,Jestem spełniona i szczęśliwa” zaręczałam kłamliwie wszystkich dookoła wesołym tonem a gdy ktoś zauważał, że to co mówię może być nieprawdą udawałam zmęczoną, zagonioną panią domu. ,,Przecież nie mam gosposi, obiadów nie kupuję w restauracji, nie mówiąc o sprzątaniu, praniu i wszystkim innym więc jak mam być uśmiechnięta przez cały czas!”. Ale w gruncie rzeczy i w głębi serca wiedziałam, że moim problemem nie są wcale obowiązki domowe a poczucie niespełnienia…

    Zupełnym zbiegiem okoliczności okazało się dla mnie pewne spotkanie kulinarne nieznanej mi dotąd firmy. Popołudniowa kawa u ciotki, na którą udałam się z moją teściową okazała się prezentacja firmy Tupperware. Owszem oko mi błysło na widok przeróżnych sprzętów kuchennych, ale miłym klientem dla pani prowadzącej bezsprzecznie nie byłam.  Aż wstyd się przyznać, ale z kamienną miną i zaciśniętymi ustami przysłuchiwałam się jej zachęcającym frazom i w niezbyt przyjemnym tonie raz po raz zadawałam zdawkowe pytania. Z żywym rumieńcem dziś się do tego przyznaję, toż to wstyd przelewać na kogoś swoją gorycz i własne żale, ale czasu nie cofnę. Aczkolwiek pomimo mojego karygodnego zachowania Pani poprosiła o mój nr telefonu i następnego dnia zadzwoniła z propozycją przeprowadzenia spotkania. Choć się do tego nie przyznałam wpadły mi w oko przedstawiane przez nią artykuły, dodatkowo skuszona byłam kolorową ulotką, którą dostałam do rąk podczas pierwszego spotkania, na której pomarańczowa miska, niebieski dzbanek i zielona obieraczka przyjemnie cieszyły oko. Niegdyś uwielbiałam gotować, wolną chwilę poświęcałam na kuchenne rewolucje, ale odkąd pojawiły się dzieci cała moja kuchenna kreatywność prysła niczym mydlana bańka zastąpiona rutyną kaszek dla dzieci i mielonych/schabowych dla męża. Chciałam odmiany więc powiedziałam przez telefon TAK!                       


    Spotkanie okazało się strzałem w dziesiątkę, ciasto drożdżowe zrobione w bardzo krótkim czasie bez męczącego ugniatania i wałkowania rozpłynęło się z talerza w ciągu paru chwil od wyłożenia z piekarnika a ja zostałam zaproszona na poniedziałkowy meeting do pobliskiej Dystrybucji. Początkowy szok  ,,och ileż tu jest osób!” zastąpiło zwątpienie  ,,co ja tu robię?”, ale pozytywna energia jaka bije od naszej dystrybutorki Olgi spowodowała, że niepewność i wątpliwości rozpływały się. Ta szalenie empatyczna kobieta potrafiła pokierować spotkaniem tak, by znaleźć chwilę dla wszystkich zaproszonych osób, bowiem w jej mniemaniu, każdy kto znalazł się na meetingu jest jej gościem i z należy mu się chwila uwagi z jej strony. I tak na trzecim spotkaniu powiedziałam TAK!

    Na dzień dzisiejszy jestem premium menagerem mam swoją grupę, którą na co dzień staram się wspierać i motywować do pracy, aby każdy był zadowolony z własnych sukcesów. Sama cały czas prowadzę „party” w domach znajomych i zupełnie obcych osób, które spotykam na co dzień i staram się zarazić pozytywną ideą firmy. Firmy, która daje niezależność jednocześnie dając ogromne  możliwości rozwoju osobistego zaczynając od prostych czynności jak jazda samochodem – pomimo, iż mam prawo jazdy już wiele lat zawsze wolałam dreptać na autobus niż wsiąść za kierownicę, dziś jestem świadomym i odważnym kierowcą; kończąc na rozwijaniu horyzontów zawodowych (spotkania menagerskie, wyjazdy, szkolenia), poznaję nowe osoby, miejsca i co najważniejsze siebie samą.   Pomimo, że mam ograniczony czas wolny (dwoje małych dzieci i mąż to naprawdę znaczny ogranicznik czasowy) to daję sobie radę i każdego dnia udowadniam sobie i innym, że warto mieć w życiu pracę która jest jednocześnie pasją, pasję która może zmienić wszystko, ale tylko na lepsze. Skończyłam z utyskiwaniem i wiecznym rozżaleniem, przestałam odkładać wszystko na czas, kiedy moje dzieci pójdą do przedszkola, może szkoły, potem do liceum. Powiedziałam sobie koniec z tym, liczy się tu i teraz. Wygrzebałam spod łóżka listę swoich marzeń i zaczęłam urzeczywistniać pierwsze z nich ,,SAMOREALIZACJA”.  Tak jak ,,Myślę więc jestem”  stanowiło podstawę filozofii kartezjańskiej  tak z dumą mogę przedstawić moją mantrę: ,,Gotuję więc jestem” !  Jestem kobietą , mamą i żoną, ale i spełnioną konsultantką firmy Tupperware, firmy która nauczyła mnie odwagi, przełamała wewnętrzne opory a niskie poczucie wartości to już przeszłość… Dziś wiem, że praca i rozwój osobisty da mi normalne życie osobiste, bowiem bez żalu i nieustannego odkładania swojej kariery na potem jestem szczęśliwsza, potrafię bardziej kreatywnie zająć się domem i rodziną, idealnie zaplanować swój grafik i wykonywać poszczególne punkty z uśmiechem na twarzy, nawet jeśli jest to ,,6.00 – pobudka i kanapki dla dzieci” czy ,,17.30 – dentysta” J

Pozdrawiam Klaudia z CzęstochowyJ

My adventure with Tupperware started 12 years ago. It was my mom who got me in to the first party at my house. Can you imagine that I did not buy anything. I didn't buy anything at the next meeting either. I got my first bowl, spoon and a shaker from my mom on Christmas. It was not long after that I was laid off from work. In order not to try another job I agreed to have a dog. The puppy was an excuse - it was my responsibility to take care of it. Then I got an offer from my consultant to try my luck at Tupperware. Me – who cannot and does not like to cook. Me, who is scared of people, me – a little, gray mouse. Believe me, only once have I met a girl so scared and lost like I was at that time. It took me a long time to decide. It was my 10-year old daughter, who helped me make the decision. She declared she would get with me to give presentations. She helped and encouraged me for two years. I also got plenty of support from my manager, who kept me in good spirit and congratulated on even the smallest sale. Believe me, it was during the meetings that I learned to shake hands, accept praise and congratulations. I learned to look people straight in the eye. I started to believe that I was somebody. Now, I am an entirely different woman. They call me “the one with black curls". People who used to know me before don’t recognize me anymore. Others admire me and I know there are some, who even envy me. I have learned self-respect. I am well respected by my family and friends. My metamorphosis has also helped me make many difficult life decisions – the decisions that make me feel a full-fledged woman who enjoys her life. As someone has told me once, what’s most important is to have a job you like - it makes you feel like you are on vacation all the time". That is exactly how I feel after 12 years at Tupperware.

I started my adventure with Tupperware in December 1997.

This was when I could not find my place in the world and when I met “HER” – a full of energy and life and self-confident Tupperware manager. She told me everything about the job opportunity, earnings and promotion prospects at Tupperware.

This was when I saw the light at the end of the tunnel. Even though I was always anxious about public appearances I decided then to stake everything on one roll of the dice – I would either be one of the best or the job was not meant for me. I managed to realize my goals as I am ambitious, self-disciplined and full of ideas. I did not have to wait long for results. My career developed rather fast – from a consultant through a manager to the team leader. 

It was not a long road, and "SHE" has always been beside me. Whenever I am in need of support or in doubt, I can always count on "HER" to be my guardian angel. It was “SHE”, who has helped me find myself and become financially independent. And now I am following her example and trying to help others.

This wonderful person, kind and warm with her feet firmly set in the ground - her name is Anna Sobowiec, whom I want to thank for everything with all my heart. 

It is wonderful to be a part of Tupperware. Our parties help our clients to escape reality and to learn about cooking. It gives me strength, enthusiasm and satisfaction in what I do.

“The dreams come true – you just need to believe and help fate a little”.


Swoją przygodę z firmą Tupperware rozpoczęłam w grudniu 1997 roku.

W chwili mojego życia, kiedy nie mogłam znaleźć swojego miejsca na ziemi, spotkałam „JĄ”, energiczną, pełną życia, pewną tego co robi, menedżerkę tupperware. Bardzo szczerze opowiedziała mi o możliwości pracy, o charakterze pracy, zarobkach i awansie w firmie tupperware.

Wtedy zobaczyłam światełko w tunelu. Mimo, iż zawsze miałam lęk przed publicznymi występami, postawiłam na jedną kartę, albo będę jedną z najlepszych, albo ta praca nie jest dla mnie. To, że jestem osobą ambitną, zdyscyplinowaną, pełną spontanicznych pomysłów, pomogło mi realizować się w swoich zamierzeniach. Na efekty nie musiałam długo czekać. Moja kariera potoczyła się błyskawicznie, od konsultanta, menadżera do team leadera. Nie była długą drogą, ale „ONA” zawsze przy mnie była i jest nadal, kiedy tylko potrzebuję wsparcia, kiedy mam chwile trudne pełne zwątpienia, „ONA” jak anioł stróż czuwa nade mną. To „ONA” pomogła mi się spełnić w życiu, uzyskać niezależność finansową, odnaleźć siebie. A ja idąc jej przykładem staram się pomagać innym.

Tą cudowną osobą, pełną życzliwości, ciepłą stąpającą pewnie po ziemi, na którą zawsze mogę liczyć jest moja dystrybutor – Anna Sobowiec, której chcę za wszystko gorąco podziękować .

Cudownie jest być częścią Tupperware, ba nasze party są odskocznią dla klientów od zwykłej codzienności, a także lekcją kulinarną. To daje siłę, entuzjazm i satysfakcję z tego co robię.

„ Marzenia się spełniają tylko trzeba bardzo w to wierzyć i trochę pomóc losowi”.